Najnovije istraživanje mikrofosila iz Australije ukazuje na to da život na Zemlji traje oko 500 miliona godina duže nego što se pretpostavljalo, tvrde profesori sa dva američka univerziteta
Tekst: Ivana Nikolić
Najnovije istraživanje profesora sa dva američka univerziteta ukazuje na to da su mikrofosili iz Zapadne Australije, koji decenijama zaokupljaju pažnju naučnika, definitivno pokazatelj da život na Zemlji traje već milijardama godina. Tačnije, 1992. godine su tokom istraživanja otkriveni otisci drevnih organizama, preciznije, mikroskopske krive linije urezane na australijskim stenama koje su predstavljale do tada najranije otkriven oblik života na planeti Zemlji. Od tada pa do danas u naučnim krugovima vode se debate da li je zaista reč o najstarijim oblicima života, i koliko su stari.
Diskusija je dobila nov obrt u decembru 2017. kada se najnovijom analizom istih ovih otisaka, odnosno mikrofosila, ustanovilo da predstavljaju kompleksne drevne mikrobe i da je velika verovatnoća da život nije nastao pre 3,5 milijardi godina, koliko je prvobitno procenjeno, već oko 500 miliona godina ranije.
Vilijam Šopf, paleobiolog sa Kalifornijskog univerziteta u Los Anđelesu, koji je otkrio australijske mikrofosile 1992. godine, ovog puta se udružio sa Džonom Valijem, geologom sa Univerziteta Viskonsin u Medisonu, ekspertom u analitičkoj tehnici SIMS, koja određuje odnos različitih formi ugljenika u uzorku, na osnovu čega se procenjuje da li je uzorak organskog porekla ili ne.
Šopf je proveo četiri meseca za mikroskopom kako bi pronašao tanak sloj stene koji sadrži fosile odgovarajuće strukture za upotrebu SIMS tehnike. Uzorak koji je proučavao sadržao je 11 mikrofosila čija raznovrsnost oblika i veličina sugeriše da je reč o pet vrsta mikroba.
Potom je Vali, pomoću SIMS tehnike utvrdio da u materijalu postoji nekoliko različitih razmera ugljenika. Tako je video da su dve vrste mikrofosila bile sposobne za primitivnu fotosintezu, odnosno fotosintezu bez nastanka kiseonika. Do ovog zaključka je došao tako što je utvrdio da su te dve vrste oslobađale ugljenik u istim razmerama kao moderne bakterije koje koriste svetlost kako bi stvorile jedinjenja ugljenika koja podstiču njihove aktivnosti. Druge dve ispitane vrste mikrofosila imale su ugljenik u istoj razemeri kao i arheje koje zavise od metana kao izvora energije, a upravo ovo je odigralo ključnu ulogu u razvoju višećelijskog života.
Činjenica da je kod ovih mikrofosila ugljenik prisutan u toliko različitih razmera, prema Šopfovim rečima, potvrđuje da su ovo zaista fosili jer bi kod neorganskih procesa odnos ugljenika bio jednak. Takođe, činnjenica da su mikrobi u tom trenutku već bili toliko raznovrsni sugeriše da su velike šanse da život na našoj planeti datira još od pre četiri milijarde godina.